Track Day στο Αυτοκινητοδρόμιο Μεγάρων
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΗμερομηνία: 5 Φεβρουαρίου 2013
Αυτοκίνητα: Porsche 911 2.7
Οδηγός: «Oddy»
Διαδρομή: Αυτοκινητοδρόμιο Μεγάρων
Χιλιόμετρα: 2,1
Φυσικά, αναφερόμαστε στη μικρή και ίσως σπάνια πλέον πάστα ανθρώπων για τους οποίος το αυτοκίνητο είναι κάτι παραπάνω από ένα μεγάλο και ογκώδες κομμάτι μέταλλο σε τέσσερις τροχούς.
ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ: «όχημα που κινείται με δική του μηχανή σε τέσσερις τροχούς» Αυτή είναι η εξήγηση που δίνουν τα ελληνικά λεξικά για την αγαπημένη μας κατασκευή, η οποία δεν έχει σχέση με τον τρόπο σκέψης αλλά και τη φιλοσοφία ανθρώπων σαν εμάς και όσων διαβάζουν αυτές τις σελίδες. Η αυτοκίνηση μπορεί και είναι τρόπος ζωής, και για όλους εμάς μεγάλο μέρος της καθημερινότητας αναλώνεται γύρω από αυτήν. Όμως, το συγκεκριμένο... ανθρώπινο είδος, στη μορφή που το έχουμε στο μυαλό μας, δείχνει πως οδεύει προς εξαφάνιση. Αληθεύει αυτό; Ίσως και όχι! Αρκεί μία βόλτα σε ένα από τα πολλά track day που γίνονται σε διάφορες πίστες στο λεκανοπέδιο Αττικής, και όχι μόνο φυσικά, για να συνειδητοποιήσεις ότι ομοϊδεάτες υπάρχουν, απλώς έχουν το χώρο τους. Με οδηγό μας τον «Oddy», έναν πραγματικό εραστή του αυτοκινήτου, στο τιμόνι της προσεγμένης κίτρινης Porsche 911 που έχει στην κατοχή του, διαπιστώνουμε του λόγου το αληθές στο Αυτοκινητοδρόμιο Μεγάρων, και ουσιαστικά συνειδητοποιούμε ότι ακόμα και σήμερα η ιδέα της αυτοκίνησης παραμένει αναλλοίωτη για πολλούς ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας.
Με κρύο και βροχή...
Τι και αν βρισκόμασταν στα μέσα της εβδομάδας, και μάλιστα με τις καιρικές συνθήκες να είναι οι πλέον... ακατάλληλες για track day; Η εικόνα που συναντήσαμε στο Αυτοκινητοδρόμιο των Μεγάρων ήταν αντιστρόφως ανάλογη. Δεκάδες αυτοκίνητα, με τους ιδιοκτήτες τους αλλά και φίλους, ήταν παραταγμένα στα pit και περίμεναν το πράσινο φως από την ομάδα του Γιώργου Λαζαράκου, που είχε την ευθύνη διεξαγωγής, για να «ξεχυθούν» στην πίστα. Παρατηρώντας και ακούγοντας τους παρευρισκομένους, αρχίζεις και αισθάνεσαι σαφώς πιο άνετα, αφού καταλαβαίνεις ότι τα ενδιαφέροντά τους είναι σχεδόν ίδια με τα δικά σου.
Την ίδια ώρα, παρατηρούμε τον «Oddy», τον ξεναγό μας για την περίσταση, ο οποίος και βρίσκεται πάνω από την κίτρινη Porsche 911 S που έχει στην κατοχή του. «Porsche για track day; Μήπως υπερβάλλουμε λίγο;» Όπως μας εξήγησε λίγο αργότερα ο ίδιος, καθόλου! Κι όμως, όσο παράξενο και αν ακούγεται το κόστος κτήσης και συντήρησης ενός τέτοιου αυτοκινήτου, μόνο απαγορευτικό δεν είναι. Η συγκεκριμένη «911» αγοράστηκε από τον ίδιο μέσω eBay από την Αμερική, με κόστος 10.000 δολάρια! Και σε αυτό το πόσο αξίζει να σημειώσουμε ότι συμπεριλαμβάνονται εκτελωνισμός και πινακίδες. «Η αμερικανική έκδοση της “911” είχε 150 ίππους, σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή, που απέδιδε 175, πάντα με κυβισμό 2.700 κ.εκ.», μας εξηγεί ο «Οddy». Και έτσι είναι - το 1974, όταν και παρουσιάστηκε η εν λόγω γενιά, είχε τρεις σημαντικές αλλαγές σε σχέση με τον προκάτοχό της. Διέθετε κυβισμό 2.687 κ.εκ., με αποτέλεσμα την αύξηση της ροπής. Επίσης, ήταν η πρώτη φορά που είδαμε τους συγκεκριμένους προφυλακτήρες, που υιοθετήθηκαν στην Αμερική, για αυξημένη προστασία σε συγκρούσεις με χαμηλή ταχύτητα και τους οποίους, βέβαια, είδαμε τουλάχιστον για δεκαπέντε χρόνια ακόμα στις «911». Και η τρίτη και τελευταία αλλαγή ήταν ο ψεκασμός της K-Jetronic.
Όντας το φθηνό μοντέλο εκείνης της εποχής, ο «Οddy» το έφερε στην Ελλάδα προχωρώντας σε μία σειρά από αλλαγές: «Αρχικά, βελτιώσαμε τον κινητήρα, ο οποίος και αποδίδει τώρα 210 ίππους, με καρμπιρατέρ, διαφορετικούς εκκεντροφόρους και πιστόνια. Από εκεί και πέρα, τοποθέτησα κλωβό ασφαλείας, μπάκετ καθίσματα και όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό ασφαλείας. Τώρα μπορώ να πω ότι συνολικά το αυτοκίνητο έχει κοστίσει, με την αγορά και την αναβάθμιση, περίπου 20.000». Όχι και άσχημα για να έχεις μία 911 S, και μάλιστα σε άψογη κατάσταση... Ο χαμογελαστός «Oddy» δεν προχώρησε σε περαιτέρω αλλαγές, με την ανάρτηση να παραμένει ίδια, όπως και τα φρένα. Γεγονός που αποδεικνύει τη φιλοσοφία του, ενώ η ιστορία για το πώς κόλλησε το μικρόβιο είναι ενδεικτική. «Ήμουν φίλος με τον αείμνηστο Ανδρέα Χριστόπουλο, ο οποίος μου ανέθεσε να είμαι χρονομέτρης στην ομάδα F3 του Μάκη Σαλιάρη. Εκεί υπήρξε η πρώτη επαφή με τους αγώνες, αλλά και τους ανθρώπους γύρω από αυτούς. Σε αυτήν την περίοδο μου κόλλησε και το μικρόβιο. Μπορεί να έφυγα για την Αγγλία, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι έχασα και την επαφή μου με το αυτοκίνητο.»
Αν και βρέθηκε στη Μέκκα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, δεν κατάφερε να έχει ενεργό συμμετοχή. Όμως, όπως και οι περισσότεροι από εμάς, κατάφερνε να βιώνει και να μαθαίνει τα πάντα γύρω από το αυτοκίνητο μέσα από βιβλία και περιοδικά. «Θυμάμαι το πρώτο βιβλίο που διάβασα, το The technique of Motor Racing, του πρώην πιλότου της F1 τη δεκαετία του ’50, Αντρέα Ταρούφι. Μέσα από αυτές τις σελίδες έμαθα τι σημαίνει σωστή οδήγηση, με γραμμές. Ακόμα και σήμερα υιοθετώ τις αρχές αυτού του βιβλίου. Βέβαια, δεν ήταν μόνο τα βιβλία, αλλά και τα περιοδικά! Μεγαλώσαμε με τους 4Τροχούς, ενώ στην Αγγλία, εξαιτίας του πάθους μου για το παλιό αυτοκίνητο, δεν έχανα το Classic Cars, το Motorsport και τώρα πια το Octane.» Εξάλλου, κάπως έτσι δεν ξεκινήσαμε όλοι; Ειδικά τη δική μας εποχή, όπου το Ίντερνετ και η τηλεόραση δε γνώριζαν τη σημερινή γιγάντωση, οι σελίδες των περιοδικών ήταν ταξίδι στον κόσμο του αυτοκινήτου που έμοιαζε αρκετά μακρινό.
Αυτή η φιλοσοφία, όμως, είναι ευδιάκριτη γύρω μας, και κάπως έτσι καταλαβαίνουμε τους λόγους που ο «Oddy» και οι υπόλοιποι φίλοι του αυτοκινήτου που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στα Μέγαρα ήταν χαμογελαστοί και ευδιάθετοι. Μέσα στη βροχή, όλοι ήταν ενωμένοι κάτω από τη σκέπη του κοινού τους πάθους. «Το αυτοκίνητο είναι πραγματική αγάπη και πάθος. Είναι το χόμπι μου» μας εξηγεί ο «Οddy», τονίζοντάς μας ότι μόνος του συντηρεί μέχρι και το αυτοκίνητο. «Εγώ ασχολούμαι με την καθημερινή συντήρηση του αυτοκινήτου στο σπίτι μου. Μόνος μου θα αλλάξω λάδια, ελαστικά, τακάκια ή ό,τι άλλο χρειαστεί. Μέχρι και το κιβώτιο ταχυτήτων αναβάθμισα με προσωπική εργασία.» Και δεν έχουμε λόγο να μην τον πιστέψουμε, αφού παράλληλα το ίδιο έκαναν όσοι ήταν στην πίστα, σκυμμένοι επάνω από τα αυτοκίνητά τους, ανταλλάσσοντας πάντα απόψεις. Στοιχείο που αναδεικνύει τα track day και είναι εύκολα αντιληπτό.
«Καταρχήν, για να ακολουθήσεις τα track day και για να λαμβάνεις μέρος, πρέπει να είσαι ανήσυχος άνθρωπος. Να ανήκεις στους ανθρώπους που δεν περιμένουν με ανυπομονησία να έρθει η Κυριακή για να αράξουν σε μία ταβέρνα. Από εκεί και πέρα, είναι μια προσιτή λύση για να οδηγήσει κάποιος στο δικό του όριο, χωρίς να αισθάνεται την πίεση του ανταγωνισμού, αλλά και του υψηλού κόστους. Καλώς ή κακώς, οι αγώνες στοιχίζουν πολλά λεφτά, αφού ο συναγωνισμός σε οδηγεί να βελτιώσεις το αυτοκίνητό σου, ξοδεύοντας περισσότερα χρήματα. Και, φυσικά, μεγάλο προτέρημα είναι το κλίμα και η ατμόσφαιρα. Υπάρχει ηρεμία μεταξύ όλων, και ουσιαστικά δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Σε τελείως φιλικό επίπεδο ανταλλάσσουμε χρόνους, έτσι ώστε να μπορούμε οι ίδιοι να βελτιωνόμαστε. Με λίγα λόγια, θυμίζει το κλίμα που υπήρχε παλιότερα στους αγώνες...», συμπληρώνει, και μας κάνει να σκεφτούμε πόσο δίκιο έχει.
Καλή ατμόσφαιρα σε ελεγχόμενο περιβάλλον, λοιπόν, στοιχεία που αποτελούν ιδανικό τρόπο για να ξεφύγει η νέα γενιά από τις κόντρες και τους αυτοσχέδιους αγώνες. Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση, όμως, υφίσταται το κόστος, και ειδικά τη σημερινή πολύ δύσκολη εποχή. «Καταρχήν, δεν υπάρχει σύγκριση με τους αγώνες» μας λέει ο «Oddy», που στο Τατόι Classic είχε βγει 2ος πίσω από τον γνωστό μας Ανδρέα Καροτσιέρη. «Το κόστος εκτοξεύεται. Αν θέλω να εμπλακώ σοβαρά, θα πρέπει να ξοδέψω ένα πολύ μεγάλο ποσό για να είναι σύμφωνο το αυτοκίνητο με την απαραίτητη ομολογκασιόν. Το track day δεν έχει καμία σχέση. Αν σας φαίνεται φθηνή η Porsche, σας πληροφορώ ότι με ακόμα λιγότερα χρήματα μπορείτε να πάρετε ένα Caterham, το οποίο μπορεί να φέρει κανείς στη χώρα μας με 6.000-7.000 ευρώ, και έχοντας παράλληλα κάποιο στοκ ανταλλακτικών. Όσον αφορά το κόστος, η συμμετοχή στην εκδήλωση είναι 40 ευρώ για δύο δεκαπεντάλεπτα ή 90 ευρώ για απεριόριστους γύρους. Αναφορικά με τα λάστιχα, σκεφτείτε ότι η τετράδα που χρησιμοποιώ στην Porsche κοστίζει 500 ευρώ, και μπορώ να κάνω περισσότερους από 200 γύρους. Από εκεί και πέρα, λάδια και γενικότερα η καθημερινή συντήρηση είναι κάτι που κάποιος πραγματοποιεί έτσι κι αλλιώς.»
Ζώνες και φύγαμε!
Αφού μιλήσαμε, ο «Oddy» δεν έβλεπε την ώρα να περάσει στο εσωτερικό της Porsche 911, να δεθεί με τις ζώνες των 6 σημείων και να βρεθεί στην πίστα. Οι κάμερες μέσα στο αυτοκίνητο τέθηκαν σε λειτουργία, ενώ το κινητό του τηλέφωνο έχει τοποθετηθεί στην κεντρική κονσόλα, έτοιμο να χρονομετρήσει γύρους, χρησιμοποιώντας ένα τελευταίο για Android application. Κοιτώντας τον 50άρη άντρα γεμάτο ανυπομονησία να ετοιμάζεται για τον πρώτο του γύρο, σκέφτεσαι ότι εντέλει το ανθρώπινο στοιχείο είναι αυτό που κάνει τη διαφορά. Και, όπως στην περίπτωση του «Οddy», ο οποίος αποτελεί παράδειγμα του ανθρώπου που ονομάζουμε «petrol head», έτσι παρατηρούμε ότι η φιλοσοφία και ο συγκεκριμένος τρόπος ζωής γύρω από την αυτοκίνηση ακόμη υφίστανται. Και το επίκεντρο έχει -ευτυχώς- αρχίσει να μεταφέρεται όλο και περισσότερο στις πίστες και στα track day - είναι τρόπος έκφρασης, και μάλιστα απόλυτα σωστός..._ Π. Τ.